Hipotezy pracy doktorskiej

W pracy postawiono szereg hipotez roboczych, z których następujące należy uznać za najważniejsze:

• Podstawową grupą docelową w kształtowaniu sopockiego produktu turystycznego są odwiedzający jednodniowi, a w mniejszym stopniu korzystający z sopockiej bazy noclegowej (turyści);
• Walory turystyczne stanowią podstawę dla kształtowania sopockiego produktu turystycznego i są wyznacznikiem jego atrakcyjności;
• Wysokie ceny i stan środowiska naturalnego znacznie obniżają atrakcyjność turystyczną miasta;
• Pobyt w Sopocie spełnia oczekiwania odwiedzających w najwyższym stopniu;
• Jakość usług noclegowych i gastronomicznych w Sopocie nie jest w pełni dostosowana do potrzeb odwiedzających i mieszkańców.

Osiągnięcie założonych celów i weryfikacja postawionych hipotez badawczych wymagała zastosowania różnych metod i technik eksperymentalnych, takich, jak: opis, analiza i krytyka – polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu z zakresu ekonomii, marketingu, ekonomiki turystyki, organizacji i zarządzania, geografii i statystyki, artykułów w czasopismach, materiałów źródłowych Urzędu Miasta w Sopocie, opracowań statystycznych i źródeł pochodzących z Internetu; metoda analizy SWOT; metoda ankietowa w formie wywiadu bezpośredniego przeprowadzonego przez ankieterów; analiza statystyczna wyników badania ankietowego; przedstawienie wyników analizy w formie wniosków i interpretacji.

Podstawę badań empirycznych stanowiły informacje pierwotne, zebrane na potrzeby niniejszej dysertacji. Przeprowadzone przez autorkę badanie odwiedzających i mieszkańców Sopotu dotyczyło elementów produktu turystycznego miasta, ich atrakcyjności i kierunków zmian produktu celem ich lepszego dostosowania do potrzeb korzystających. Przy pomocy kwestionariusza ankietowego przebadano dobraną kwotowo^[1] próbę liczącą: 529 mieszkańców Sopotu i 1753 osoby odwiedzające. Stanowili oni odpowiednio 23,18% i 76,82% całej próby.

Ankieta, według której przeprowadzono badanie obejmowała szereg różnorodnych pytań mających na celu sprecyzowanie podgrup respondentów. Założeniem badawczym było wysublimowanie zestawu grup respondentów znacznie wykraczającego poza klasyczny podział na turystów i mieszkańców. Kategoryzacja respondentów została podana w rozdziale trzecim i obowiązywała w trakcie wszystkich analiz statystycznych przeprowadzonych w całej pracy. Ze względu na dużą liczbę badanych podziały ankietowanych, szczególnie na niskich poziomach kategoryzacji były wystarczająco liczne do weryfikacji hipotez na zadowalającym poziomie istotności.

Analiza statystyczna obejmowała analizę opisową i decyzyjną. W skład analizy opisowej weszły prezentacje graficzne i liczbowe otrzymanych wyników. W wielu przypadkach analiza opisowa została rozszerzona i wyniki badań zostały przedstawione z uwzględnieniem kilku różnych kategoryzacji. W opisie charakterystyk jakościowych stosowano tablice kontyngencji z zaznaczeniem odpowiedniego udziału procentowego, w przypadku zmiennych ciągłych jako miarę położenia przyj ęto średnią lub medianę. Jako miarę rozrzutu przyjęto odchylenie standardowe. Niemal wszystkie obliczenia ilustrowano wykresami, często uwypuklaj ąc różne aspekty graficzne prezentowanego zjawiska. Przyjęto przy tym zasadę, by każdy wynik został przedstawiony w formie opisowej w postaci tablicy lub w formie graficznej w postaci wykresu. Wiele z nich, ze względu na ich wagę lub czytelność zostało zaprezentowane w obu formach.

W zakresie analizy decyzyjnej stosowano testy statystyczne. W przypadkach, w których stwierdzono, że rozkłady analizowanych zmiennych ciągłych nie odbiegają od rozkładu gaussowskiego jako zasadę przyjęto stosowanie analizy wariancji i w konsekwencji testów post-hock (LSD) lub równoważnie ANOVA, testu t-Studenta. Jeśli nie można było utrzymać hipotezy o normalności rozkładów stosowano testy nieparametryczne (np. Test U Manna Whitneya). W przypadku badania tablic częstości stosowano test jednostronny lub dwustronny test Chi² (Pearson Chi-square). W niektórych tablicach wielodzielczych decyzję o odrzuceniu hipotezy zerowej otrzymywano przy zastosowaniu testu MLChi² .

Jako regułę przyjęto, by przy każdej decyzji zaznaczyć test przy pomocy, którego weryfikowano postawioną hipotezę będącą podstawą decyzji i poziom istotności odpowiadający błędowi pierwszego rodzaju dla tej hipotezy. Jako graniczy poziom przyjęto p = 0,05. W przypadku poziomu istotności mniejszego od 0,0001 pisano zawsze p < 0,0001. Jeśli poziom istotności był poniżej 0,05 to podejmowano decyzj ę o istotności różnicy lub częstości. W niektórych przypadkach podano decyzje oparte raczej na merytorycznej analizie zjawiska a nie na wnioskowaniu statystycznym. W tych decyzjach testy statystyczne na ogół potwierdzały prezentowane hipotezy statystyczne, ale stosowalność tych testów budziła zastrzeżenia. Wydawało się jednak, że podanie tych decyzji wnosi jakościową informację, która ze względu na swoją wartość merytoryczną jest kluczowa dla badanego zagadnienia. W tych przypadkach nie przedstawiono informacji o testach i poziomie istotności.

---

^[1] Dobór kwotowy ze względu na płeć respondentów.